آدمی بینهایت طلب است.
به هر وادی که بیفتد،
دلش تا بی نهایت آن را طلب میکند.
به وادی پول ...
به وادی قدرت...
به وادی علم...
فکر میکنم دعاهای ماه مبارک ،
- بخصوص ادعیه شریفی مثل ابو حمزه ثمالی-
با درخواست های بسیار بلند و آرمانی و بی نهایت طلبانه ای که در متن خودشون دارند
(و خیلی اوقات دعاهایی کاملا شخصی هم هستند حتا،)
این حس به ودیعه نهاده شده در وجود انسان-حس بی نهایت طلبی- رو خیلی زیبا اقناع میکنند.
توسط: قاصدک های سوخته روز سه شنبه 93 تیر 31