ملاصالح مازندرانی* رحمه الله:
من در پیشگاه خداوند بر طلاّب حجت هستم،
زیرا احدی در فقر از من فقیرتر نبود؛
به طوری که زمانی قدرت تهیه چراغ برای مطالعه نداشتم.
در حافظه و استعداد کسی فراموشکارتر از من نبود؛
هر زمانی که از منزل خارج می‌شدم، در موقع برگشتن خانه‌ام را گم می‌کردم
و اسامی فرزندانم را فراموش می‌کردم
و در سن 30 سالگی شروع به تعلیم حرف تهجی نمودم،
ولی با پشتکار و همت زیاد، خداوند بر من منّت نهاد و تحصیل علم نمودم.
فوائد الرضویه، شیخ عباس قمی، ص 544
*از علمای جلیل القدر و شارح بزرگ اصول کافی
توسط: قاصدک های سوخته روز شنبه 90 خرداد 7