همیشه همین طور است.
روزهای موعود خیلی زود فرا می رسند.
یکباره تلفن به صدا در می آید که بله. رسید. روزهای مبهم و سختی که تلخ به نظر میرسند اما لابد در لابلای وجودشان شیرینی هم نهفته است.
شیرینی عملی که آدم را لابد از سر تعارف شریکش کرده اند.
که سهم آدم از این عمل -که شاید حتا به وسعت ادامه تاریخ باشد- دل تنگی ست ...
اصلا می دانی رسم دنیا همین است.
غم توی عالم تقسیم شده است.
خوبیش این است که گاهی به تو اذن داده میشود جنس غمت را انتخاب کنی...
غم نان یا غم جان یا غم جانان ...
پ.ن: اینها را به حساب بیقراریم نگذار...
بگذار به حساب دل تنگی...
برایم زیاد دعا کن...
من به اجابت دعای تو ایمان دارم روح ِ خدایی زندگی ام...
توسط: قاصدک های سوخته روز چهارشنبه 91 خرداد 10